Image 01 Image 02 Image 03 Image 04 Image 05 Image 06 Image 07
Legende
Dilbeek

De Heilige Wivina

Het Wivinaklooster

Wivina was een jonge, gegoede vrouw, geboren in 1103 in Gent, als dochter van Hugo II d'Oisy-Inchy- Crèvecoeur en van Hildiarde (of Hildegarde) de Baudour.

Als jong meisje vluchtte Wivina samen met haar vriendin Emwara het ouderlijk huis uit op zoek naar God. Zij volgden de oude baan Gent-Aalst-Asse-Brussel en vroegen in de abdij van Affligem, tussen Aalst en Asse gastvrijheid.
Korte tijd nadien toog Wivina op een ezel naar het hof te Brussel van Godfried I met de Baard, hertog van Brabant en Neder-Lotharingen (+1139), met het verzoek een geschikte plaats te bekomen om er enkel God te dienen". Hij schonk haar "de plaats, Bigarden genaamd, nabij Brussel in het Westen", op voorwaarde "dat zij er ook andere meisjes zou aanvaarden".

Bigarden was een uitgestrekt gebied van ruim driehonderd bunder bos et waarde - het Vrijthout, de Nieuwenbosch, den Ruftbosch, Diedtbosch, den Rondenbosch, enz ... , waar geen huis of hof voorkwam, een "desertum", een echte wildernis. Het behoorde tot het leengoed van de heren de Bigardis". Daar gingen Wivina en haar trouwe vriendin Emwara als eremijten leven, misschien eerst bij de bron waar het huidige kapelletje staat. Abt Franco, opvolger van Fulgentius, bouwde voor hen met takken en leem, een oratorium en cellen, omgeven door een gracht om de afzondering te waarborgen.

Uit het Affligemse Parthenon kwamen enkele edelvrouwen om het heilig en boetvaardig leven van Wivina en Emwara te delen. En zo ontstond er een geregelde communiteit, onder leiding van de jeugdige Wivina, volgens de regel van Sint-Benedictus, geestelijk en materieel geleid en georganiseerd door monniken van Affligem.

In 1133 stichtte de zij onder leiding van de monniken van Affligem een klooster. Haar spreuk was: Crescas, nec decrescas wat wil zeggen: Groei, geef het nooit op. Na haar dood op 17 december 1170 werd haar graf een druk bedevaartsoord. Na haar dood bouwde men een kapel op de plaats waar zij geleefd had, om de groeiende stroom bedevaarders op te vangen. In 1880 liet ridder Desferrières het kapelletje restaureren.

Vanaf 1812 werd aan deze bedevaart een processie gekoppeld, die sedert 1973 opnieuw door de Bijgaardse straten trekt. Het hoofdingrediënt van deze processie is de evocatie van de belangrijkste gebeurtenissen uit Wivina's leven : haar roeping en de officiële erkenning van het klooster. Dans, zang en muziek, verweven rond een thema, stellen jaarlijks het leven van Wivina in een nieuw daglicht. Zij zou eens een uitgedoofde kaars weer tot vuur gebracht hebben.

Haar feestdag is op 17 december. Zij is de patrones tegen halsziekten, koorts en mond- en klauwzeer.

Geraadpleegde bron(nen): 

© 2024 Filip Gybels