Image 01 Image 02 Image 03 Image 04 Image 05 Image 06 Image 07
Sage
Beselare

De vliegende geit

Watersnip

In het jaar 1905 gebeurde het voor de laatste maal. Op een avond tijdens de Goede Week hoorden de mensen die rond de keiberg woonden, een klagend geblaat, als van een geit. Het begon aan het Motje bij de Mareput en bereikte toen het Lindenhof, waar vroeger de burcht stond die nu verzonken is. De grond galmt daar nog hol, als je er op stampt.

Het geblaat klonk nu eens dichterbij, dan weer verderaf. Je hoorde het zo van plaats veranderen. Dat duurde dagen na elkaar.

De mensen van Beselare zeiden: "Het is de Vliegende Geit die weerkeert. Het is er de tijd voor. Als van in de jaren zeventig is het geleden. Toen is ze ook gekomen".

Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuur door heel het dorp en ook de bewoners van de omliggende dorpen werden op de hoogte gebracht. Honderden en honderden mensen van Geluveld, Zonnebeke, Passendale, Moorslede, Dadizele, Geluwe en Wervik liepen 's avonds de velden in om naar de Vliegende Geit uit te kijken. De rijkswacht en de politie moesten erbij gehaald worden om de velden, die net bezaaid waren, te beschermen.

Enkele dagen later werd een zeldzame vogel geschoten. Sindsdien is het uit met dat geblaat.

Vermoedelijk ging het hier om een watersnip. In het voorjaar vliegen de mannetjes watersnip grote rondjes hoog boven hun territorium. Regelmatig maken ze een duikvlucht, in een hoek van 45 graden. Als de lucht door hun uitgespreide, merkwaardig gevormde buitenste staartpennen stroomt, hoor je een mekkerend geluid dat veel op dat van een lammetje lijkt. Hieraan dankt de watersnip volksnamen als weerlam en hemelgeit.

Geraadpleegde bron(nen): 

© 2024 Filip Gybels