Er was eens een boer en op zekere nacht drongen dieven zijn hoeve binnen om varkens te stelen. Tot hun verbazing troffen ze enkel een leeg hok aan. Intussen waren de waakhonden zodanig aan het blaffen, dat de boer en zijn knechten uit hun bed sprongen en gingen kijken wat er gebeurde. Tot hun ontsteltenis stelden ze vast dat niet alleen de varkens, maar ook nog de paarden, koeien en kippen verdwenen waren. Enkel de beide waakhonden en twee koeien die in de weide liepen, bleven over.

De boer ijlde naar de veldwachter, maar toen deze om half vier 's nachts de stallen inspecteerde, was weer al het vee present, alsof er niets gebeurd was. Maar toen de boer de nacht daarop weer zijn stallen onderzocht, bleek andermaal al het vee als in de lucht opgelost. Hij zag alleen nog een zwarte kat, die aan het schreeuwen was.

De boer begreep er niets van, en nog minder toen zo tegen half vier 's ochtends, het vee weer present stond. Toverij, dacht de boer, en hij trok naar de paters van Dendermonde. Ze gaven hem schapulieren, die het vee om de hals moest dragen. Maar de nacht daarop waren alle schapulieren en de dieren verdwenen. Daarop gaven de paters aan de boer gewijde draadjes, die door het voer moesten worden gemengd. Maar ook tevergeefs.

Toen de boerin naar de paters van Dendermonde ging, gaven ze haar de raad de kat te vergiftigen en nog eens een keer gewijde draadjes door het voedsel van het vee te mengen. En zo gebeurde het. Toen de kat dood was, was het uit met de toverij.