Vlakbij een school in Diest stond er een huis verlaten bij. Veel leerlingen passeerden dagelijks nietsvermoedend het huis bij het binnen- en buitengaan van de school. Enkele trappen en een wandelpadje verbonden het schoolpoortje vanop de Veemarkt met de binnenruimte van de school. Vanop het wandelpadje kon je niet alleen enkele bomen bewonderen, maar ook de achterzijde van het verlaten huis.

We schrijven schooljaar 1985-1986. Een vijftal leerlingen begonnen geïntrigeerd te raken door de verwaarloosde uitstraling van het pand en besloten om er eens een kijkje te gaan nemen. Binnen werd hun vermoeden bevestigd dat het huis al jarenlang onbewoond bleek te zijn. Een van de nieuwsgierige jongens wilde een kijkje nemen in een schuif, maar wat ze daar aantroffen was alles behalve in lijn van hun verwachtingen. De schuif puilde uit van de beenderen, wellicht dierenbeenderen, daar gingen ze toch van uit. Ze keken verder rond en wat bleek; vrijwel alle kasten zaten vol beenderen! Een kil en oncomfortabel gevoel overviel de leerlingen en alsof dat nog niet vreemd genoeg was...plots hoorden ze voetstappen, komende van de verdieping boven hen. Ze stormde naar buiten, want hun onschuldig bezoekje had een angstaanjagende wending gekregen.

Hun huisbezoek werd al snel - weliswaar fluisterend - een populair gespreksonderwerp onder de leerlingen in de aanpalende school. Enige tijd later werden de geruchten ook door leerkrachten opgepikt, maar werden niet serieus genomen. Meer en meer gelijkaardige verhalen over het horen van voetstappen in het huis werden verspreid en sommige leerlingen besloten om al wat sneller te wandelen bij het passeren van het huis. Een reactie van de schooldirectie kon dan ook niet uitblijven en de school maande aan om het huis niet te benaderen en meende dat eventuele geluiden rond het huis te wijten waren aan plaatselijke werken in en aan het huis. Maar de leerlingen wisten wel beter, want bij het dagelijks meermaals passeren van het pand was er nooit beweging te zien, laat staan enige aanwijzing dat er zou worden gewerkt. De poging van de schooldirectie om een rationele verklaring te geven voor de mysterieuze voetstappen werd dus met weinig geloofwaardigheid onthaald door de leerlingen. Bezoekjes aan het pand ontmoedigen met een geïmproviseerde afbakening was evenmin een succesvol idee van de schooldirectie.

Enige tijd later besloot een groep van vijftien leerlingen - waaronder het initiële vijftal - het huis opnieuw te betreden, ditmaal met de bedoeling het bezoek niet te beperken tot enkel het gelijkvloers. Eens ze het huis hadden betreden waren de voetstappen alweer snel hoorbaar, alsof iemand in de kamer erboven aan het ronddwalen was. Iedereen was stil en enkelen begonnen langzaam de trap naar boven te betreden. De voetstappen bleven hoorbaar en trede na trede besteeg een groepje de trap. Wanneer de eerste waaghalzen de eerste verdieping naderden hielden de voetstappen op. Een doodse stilte oversteeg de ruimte en iedereen kreeg een kil en ongemakkelijk gevoel. Bijna bovenaan de trap bleef het gezelschap een deur op de eerste verdieping aanstaren. Ze hadden een intens gevoel dat achter die deur iemand stond die hun aanwezigheid had opgemerkt. Aarzelend bestegen ze de bovenste treden van de trap terwijl ze angstig de deur in de gaten hielden. Plots hoorden ze terug voetstappen, deze keer zachter, stiller, bijna sluipend, en jawel...komende van vlak achter de bewuste deur. Het angstzweet brak uit en met een enkele blik naar elkaar stemde ze unaniem toe om zo snel mogelijk uit het huis te vluchten.

Dit was hun laatste bezoek aan het mysterieuze huis. Voor allen die daar toen aanwezig waren was het duidelijk dat er iets niet pluis was in dat huis. Het huis werd enkele jaren nadien met de grond gelijk gemaakt om plaats te maken voor een appartementsgebouw. Hoewel, daar waar het onheilspellend deel van het huis was, daar is er een afgebakend stuk gras.

De gebeurtenissen moeten alleszins een grote indruk bij heel wat leerlingen hebben nagelaten, want in 2017, meer dan 30 jaar later, werd er tijdens een schoolreünie alweer gefluisterd over…het spookhuis.